Tot rust komen in de Bijbelse beeldentuin

[column width=”2/3″ title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Onlangs stond er in Visie van de Evangelische Omroep een mooi artikel/interview over de Bijbelse beeldentuin in Hoofddorp. Als je vanuit de drukte van de stad deze ruim 1 ha. grote tuin achter de katholieke Joannes de Doperkerk in stapt, betreedt je – letterlijk – een oase van rust. In die tuin vind je kruiden, planten en bomen die ook in de Bijbel voorkomen. Daartussen staan ruim vijftig kunstwerken die naar Bijbelverhalen verwijzen. De meeste beelden zijn gemaakt door beeldhouwer Karel Gomes en beeldend kunstenaar Antoinette Otten.

Voordat je de tuin binnentreedt, kom je voor de kerk al twee vijgenbomen tegen. Onder de vijgenboom rechts van de kerkdeur ligt een molensteen, onder meer verwijzend naar Johannes 1:48-49. Onder de linker vijgenboom ligt een rots, het symbool voor Godsvertrouwen.

Als je dan de tuin binnentreedt kom je eerst in de ‘boomgaard’. Tussen verschillende appelbomen kom je het beeld Eva, eerste vrouw tegen. Even verderop staat het beeld mevrouw Lot. Het zijn twee beelden die staan voor kiezen tussen goed en kwaad. Luisteren naar de stem van God of de eigen begeerte. Luisteren naar de stem van de engelen of het eigen verlangen.

Vlak hierna begint de begraafplaats. Hier staat het beeld Maria met kind precies onder een treurwilg, wier takken zich als ontfermende armen over haar heen buigen. Als je hier vandaan over het zijpad naar links kijkt, zie je het beeld van de worsteling van Jakob. Zo worden een vrouwelijk en een mannelijk beeld van Israël met elkaar verbonden. Kijk je recht vooruit dan zie je aan het eind van het hoofdpad het kruis.

Wanneer je het hoofdpad – dwars door de begraafplaats – richting dat kruis volgt, kom je langs het beeld de Abraham en Isaak. Aan het eind van het zijpad tref je het beeld de verloren zoon aan. Net als bij het kruis zijn dat twee verhalen waar de spanning vader versus zoon speelt. Abraham meent dat hij zijn zoon moet doden, maar een ram spaart diens leven. Jezus geeft Zijn leven, waardoor er nieuw leven komt. De vader van de verloren zoon gunt hem het leven.

Aan het eind van het hoofdpad is in de ‘woestijntuin’. Allereerst zie je hier het beeld de verrijzenis en langs de kant staan de bronzen kruiswegstaties. Deze vertellen in veertien verschillende taferelen het verhaal van het lijden van Jezus.

Na de laatste statie loop je vervolgens over de ‘eikenlaan’ richting de vijver. In de tegels rond deze vijver staat een ICHTUS-vis afgebeld. Het water verwijst naar de grens, bijvoorbeeld de Rietzee of de Jordaan. De biezen-driehoek in de vijver verwijst naar de Hebreeuwse jongen die in Egypte werd geboren.

Vervolgens kom je bij het labyrint, het is een kopie van het model uit de beroemde kathedraal van Chartres. Het lopen van het labyrint zegt ook iets over het leven met God. De weg achter Jezus aan is geen rechte weg, er zijn vaak bochten. Het ene moment voel je God dichtbij, het andere moment lijkt Hij ver weg.

In dit gedeelte van de beeldentuin vind je ook beelden van Bijbelse personen die lijden hebben meegemaakt: Hagar, Ruth en Job.
De wandeltocht eindigt in de ‘pluktuin’. Hier staan twee beeldengroepen: Joachim en Anna (volgens de apocriefe boeken de ouders van Maria) en de heilige familie.

De Bijbelse beeldentuin is dagelijks te bezoeken van zonsopgang tot zonsondergang. Voor kringen, jeugd- of gesprekgroepen zijn ook rondleidingen te regelen, ook in het weekend. Hiervoor kun je een mail sturen.

[/column]

[column width=”1/3″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]