Walfried Giltjes: ”Geloof je dat God een wonder kan doen?”

Walfried Giltjes deed in oktober met 4M mee aan een Muskathlon. Hiermee kom je zelf in beweging en haal je een geldbedrag op om mee te strijden tegen onrecht. Deze Muskathlon stond in het teken van de strijd tegen mensenhandel en daarvoor ging hij mee op reis naar Roemenië. De reis werd in ons land  afgesloten met een sportief evenement. Voor Walfried betekende dit dat hij 21 kilometer ging hardlopen.

“Ik ben helemaal geen hardloper. Toen ik deze uitdaging aanging, was 6 km de verste afstand die ik gelopen had. Een vriend van mij gaf tips en adviezen en dat betekende onder meer dat ik een goed trainingsschema moest hebben. In februari begon ik met  3 km en ik had de hele week spierpijn. Op dat moment vroeg ik me echt af: hoe ga ik die 21 km hardlopen?

Maar ik moest gewoon goed trainen en dat verliep ook erg goed. Twee weken voor we op reis gingen, kreeg ik echter een enorme pijn in mijn hiel. Het was zodanig dat ik niet meer kon hardlopen. Misschien had ik te veel getraind of te snel opgebouwd, maar als ik het eind van de straat probeerde te halen, had ik al enorme pijn. Toen ik nog een week had, wist ik dat ik rust moest houden. In de hoop dat het dan zou herstellen en ik daarna wel weer kon hardlopen. De oefening tijdens de reis was echter teleurstellend, dus de avond voordat het evenement zou plaatsvinden wilde ik het nog één keer proberen. Ik trok mijn hardloopschoenen aan en deed een sprintje op de gang van het gebouw waar we verbleven: weer die enorme pijn. Dus ik dacht, die 21 km gaat niets worden. Toch wilde ik graag aan de start verschijnen, ik had immers een half jaar getraind en was hier voor een doel. Ik wilde niet al bij voorbaat opgeven, maar mocht het niet gaan dan kon ik altijd nog gaan wandelen. 

Die ochtend deed ik mijn korte broek en hardloopschoenen aan. Voor de zekerheid nam ik een shirt met lange mouwen mee. Mocht ik gaan wandelen had ik tenminste iets warms bij me. Traditiegetrouw hebben we aan de start van de Muskathlon  met alle sporters op één knie het Onze Vader opgezegd. Terwijl ik op een knie zat, kreeg ik een gedachte waarvan ik geloof dat het de Heilige Geest was die tegen mij zei: ‘dat shirt met lange mouwen dat je bij je hebt, laat zien wat je werkelijk gelooft. Je gelooft niet dat je kunt hardlopen en hebt al helemaal voor jezelf ingevuld dat je dan iets warms bij je moet hebben’. 

Op dat moment besloot ik het shirt gewoon achter te laten. Zodra we klaar waren met het gebed, stonden we op. Direct daarna  ging het startsein af en begonnen we met lopen. Mijn vrouw stond aan de zijlijn en in het voorbijgaan gaf ik haar het shirt. Op dat moment verdween de pijn uit mijn hiel. Ik had een vrij laag tempo, maar na een kilometer voelde ik nog steeds geen pijn. Na 5 km had ik mijn eigen tempo weer terug en zonder te stoppen kwam ik na 21 km over de finish. 

Het was voor mij een daad van geloof. Geloof je dat God een wonder kan doen? Laat dan jouw symbool van ongeloof los.’’