Teun Warnaar: “Ik werd geraakt door Nouwens uitspraak over gastvrijheid.”

Teun Warnaar is sinds drie jaar kapelaan in de St. Bavo Kathedraal aan de Leidsevaart in Haarlem. Hij ondersteunt in zijn rol de pastoor in de parochie en zet zich onder andere in voor de Alphacursus en voor mensen die om de doop vragen. Verder is Teun betrokken bij het voorbereiden van familie-zondagen in de Josephkerk. Deze zondagen zijn gericht op mensen van alle leeftijden, maar met speciale aandacht voor gezinnen. Er is een viering in de kerk, daarna catecheses in verschillende leeftijdsgroepen en afsluitend een gezamenlijke maaltijd. Tevens gaat Teun voor bij de dagelijkse vieringen.

Sinds een jaar of vijf wordt er in de koepelkathedraal een Alphacursus georganiseerd. Deze cursus is tien weken achter elkaar op een avond, met daarnaast nog een gehele dag. Die dag wordt op een andere locatie gehouden. De laatste keer was dit in het Karmelietessenklooster in Vogelenzang.

Teun: “Als je mensen aan het eind van de cursus vraagt wat het mooiste van de cursus was, zeggen ze altijd ‘die dag’. Op die dag hebben we bijvoorbeeld een bijzonder gebedsmoment en dat is vaak een moment wat veel mensen raakt.”

Momenteel wordt er drie keer per jaar een Alphacursus georganiseerd. Van de vele aanmeldingen blijven er gemiddeld vijftien vaste deelnemers over.
“We promoten heel concreet met banners rond de kathedraal. Vorig jaar kwam er iemand die zei: ‘Ik kom hier elke dag langs en er stond: schuif aan. Dus ik schuif aan.’ Ook gebruiken we internet en plaatsen we een stukje in het parochieblad. Maar meestal gaat het via oud-cursisten die de Alphacursus al hebben gedaan. Ook zeg ik tegen alle doopouders dat het belangrijk is om het geloof ook zelf te beleven, om het te dragen en om het door te geven. Daarbij bied ik ook altijd de Alphacursus aan. Het gebeurt niet heel vaak dat ze meedoen, maar het afgelopen jaar was er wel een moeder die op die manier bij de Alphacursus kwam.

In januari doen we, in verband met de stookkosten, de Alphacursus online. Je ziet dan dat familieleden soms ook met elkaar meekijken. Bij één stel wilde de man na aanleiding van de cursus gedoopt worden en was ook een ander familielid geïnteresseerd.’’

In het voorjaar is Teun met een kleine groep uit de parochie op uitnodiging van Alpha Nederland in Londen op bezoek geweest bij de kerk waar het allemaal is begonnen. Teun werd daar onder meer getroffen door een quote die ze lieten zien bij een presentatie van Henri Nouwen.
“Bij Alpha staat gastvrijheid centraal. Je mag een gift doen, maar het is gratis. Iedereen is welkom en je krijgt de ruimte om je uit te spreken. Niet zozeer in discussies, je mag delen wat je raakt of wat je hebt meegemaakt. Ik heb altijd gedacht: ‘ons geloof heeft inhoud, moet dat niet wat duidelijker gezegd worden’. Als mensen bijvoorbeeld dingen zeggen waarvan jij denkt ‘dat slaat nergens op’. Maar bij Alpha doen we dat niet. Ik kon er met mijn verstand nooit zo bij hoe dat voorgeschreven wordt door Alpha en of dat in de praktijk wel de goede weg was. Daarom werd ik geraakt door Nouwens uitspraak over ‘gastvrijheid’. Gastvrijheid waar die ander echt zichzelf mag zijn en zijn eigen weg mag vinden en dit de ruimte geeft om te veranderen. We kunnen alles vertellen over het geloof, maar je kunt het niet geven. Eigenlijk moet God dat doen. Maar we kunnen wel voor hen bidden en vertrouwen hebben.

De inleiding van de cursus is heel duidelijk christelijk, inhoudelijk, uitnodigend. Maar zodra we aan tafel zitten en daarna in de deelgroepen is er echt een open gesprek en biedt het mensen de ruimte om die verandering door te maken. Als ze daar ten minste voor openstaan. Wat Henri Nouwen daarover zei heeft mij gesterkt in het geven van deze Alphacursussen.

Zelf heb ik dit ervaren toen ik in mijn studententijd terugkwam bij het geloof. Ik kwam bij een christelijke studentenvereniging terecht waar ik voelde: hier kan ik gewoon mezelf zijn. Terwijl ik voorheen bij andere verenigingen tijdens mijn studie en in mijn studentenhuis altijd het gevoel had dat ik mij een beetje moest aanpassen om erbij te horen. Dat vond ik heel opvallend en dat is eigenlijk wat we bij Alpha ook proberen te creëren. We zijn blij met iedereen die er is, we hebben heel diverse groepen, met allerlei leeftijden en achtergronden.

Het is nooit moeilijk om voldoende vrijwilligers bij de cursussen te hebben. Vaak komen er uit eerdere Alphacursussen, weer nieuwe vrijwilligers. Doorgeven is zoiets moois van Alpha; er is groei en doorstroming.
Een deel komt na de Alphacursus in de kerk, een deel zie je niet meer. We proberen nog wel contact te houden, maar soms verwatert het toch. Dat is ook goed. De cursus betekent vrij te zijn om mee te doen en betekent ook op het einde dat ieder zijn eigen weg mag gaan.”