Sjors Ouderkerken: “We zien hoe Gods liefde de mensen daar raakt.”

[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Van 2 t/m 9 januari is er vanuit de Wilhelminakerk een groep van elf mensen naar Letland geweest voor de jaarlijkse outreach. Deze werd dit jaar alweer voor de 17e keer georganiseerd in samenwerking met onze Letse partnergemeente in Madona. Dat is een kleine stad op twee uur rijden van de hoofdstad Riga.
Sjors Ouderkerken is een van de deelnemers aan de reis naar Letland en vertelt er vol passie over.

“Het doel van de outreach is om voedselpakketten uit te delen aan de allerarmste mensen in die regio. Via een oproep in de plaatselijke krant van Madona kunnen mensen zichzelf of anderen opgeven voor een voedselpakket. De adressen worden ieder jaar verzameld door een gemeentelid van onze partnergemeente. Dit jaar zijn er in totaal 325 pakketten uitgedeeld. We deden dit samen met een groep Letten, waaronder een grote groep jongeren. Zij helpen ons met het vinden van de adressen, maar nog belangrijker, met het vertalen tijdens de ontmoetingen die we met de mensen hebben. De meeste mensen waar wij komen spreken namelijk alleen Lets of Russisch. 

Een huisbezoek lijkt soms wel een reis terug in de tijd. Mensen wonen in een appartementje in oude vervallen appartementencomplexen of in een huisje dat ergens midden op het platteland te vinden is. De tijd heeft daar letterlijk stil gestaan. De kleine woningen staan vaak vol met oude meubels en hebben weinig ventilatie, waardoor het er nogal muf kan ruiken. Of je zit in de rook, omdat er een pan met wat eten staat te pruttelen op een hout gestookt fornuis, dat ook meteen voor de warmte zorgt. Wat opvalt is dat we in de meeste gevallen hartelijk worden ontvangen en worden uitgenodigd om even binnen te komen. Sommigen hebben op onze komst gerekend en willen graag dat je even blijft en wat met ze eet en drinkt. Anderen zijn wat terughoudender en staan ons in de deuropening te woord. Met behulp van de Letten die ook voor ons vertalen, proberen we een gesprek aan te gaan en vragen we of we met de mensen mogen bidden. Dit wordt meestal erg op prijs gesteld. Bijzonder om te zien hoe dankbaar deze mensen zijn en toch vaak ook iets willen delen met ons van het weinige dat zij hebben. 

Naast voedselpakketten hebben we ook potten en pannen kunnen brengen bij twintig gezinnen in een opvang voor Oekraïense vluchtelingen aan de grens met Rusland. We konden een bejaard stel, die geen geld meer had, één kuub hout geven zodat zij de winter niet in de kou hoefden te zitten. We hebben giften kunnen geven aan een verzorgingshuis, aan twee kindertehuizen, aan een stichting waar wekelijks maaltijden worden gehouden voor eenzame mensen en dagbesteding is voor mensen met een beperking, en aan een stichting die mensen gratis helpt die moeten revalideren en weer moeten leren lopen of bewegen met een prothese. 

Meedoen aan de outreach is een bijzondere ervaring, omdat we heel concreet handen en voeten mogen geven aan ons geloof. We mogen uitreiken naar de allerarmsten in Letland en we zien hoe de liefde van God de harten van de mensen daar en die van de deelnemers raakt. We zien hoe God de reis elk jaar weer opnieuw leidt en zegent. Dit wordt zichtbaar, omdat we elk jaar opnieuw het benodigde bedrag bij elkaar krijgen door giften vanuit onze gemeente en ons netwerk. Elk jaar is er weer een groep mensen, zowel vanuit Nederland als in Letland, die met veel liefde middelen, tijd en energie geven om dit allemaal mogelijk te maken. We zijn dankbaar dat we dit al zoveel jaar mogen doen en dat we op deze manier vanuit ons geloof tot zegen mogen zijn voor andere mensen.”

[/column]