Myrna Bockhoudt: “Mensen toekomst bieden, dat was mijn verlangen.”

[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Professionaliteit inzetten tot dienst van God en daarbij geraakt door de samenwerking van kerken – Myrna Bockhoudt

Myrna is nu al weer een flink aantal jaren werkzaam binnen het sociale domein (“door mensen, voor mensen”). Maar haar arbeidsverleden start bij een makelaardij. Zonder die ervaring was ze nooit op haar huidige werkplek terechtgekomen. “Ik had vooral belangstelling voor de reden waarom de mensen hier kwamen. Daar zaten soms schrijnende verhalen tussen en juist die raakten mij. Ik had dan de neiging om door te vragen, maar dat paste niet bij dat werk.” Daar ontdekte ze dat ze mensen en hun achtergrond veel interessanter vond dat het zakelijke aspect. En vanuit die hartsgesteldheid is Myrna de hbo-opleiding ‘Maatschappelijk Werk en Dienstverlening gaan volgen. “Mensen op weg helpen, een stukje toekomst bieden, dat was mijn verlangen.”

Maar wanneer ze haar diploma heeft behaald, slaan juist de bezuinigingen toe en is er nauwelijks werk voor starters. Omdat ze wel haar kennis wil gebruiken en dienstbaar wil zijn voor God, gaat ze als vrijwilliger in het maatschappelijk centrum van Het Open Huis aan de slag. Hier staan veel mensen te springen om hulp. Mede door haar ervaring met pastoraal werk vanuit haar eigen kerk, merkt Myrna dat er best veel gemeenteleden met vragen rondlopen die eigenlijk bij maatschappelijk werk thuishoren. Hierdoor ontstaat het GIDS-Zorgloket, zeg maar het maatschappelijk werk in de kerk. De rol hiervan is nu overgenomen door stichting Ontmoeting. Zij leren die mensen om weer op eigen benen te staan, relaties aan te gaan en te onderhouden en de juiste keuzes te maken.

Eind 2014 begon de vluchtelingenstroom uit Syrië op gang te komen. Haarlem moest toen jaarlijks gemiddeld 200 vluchtelingen huisvesting bieden. Deze mensen waren op dat moment statushouder met woonruimte en een uitkering. “Maar de nood was hoog omdat veel nog niet goed was geregeld. Zo hadden ze wel vaste lasten maar nog geen huur- of zorgtoeslag.” Daarom startte Myrna een voedselpakkettenactie in haar eigen kerk. Die liep goed, waardoor ze de andere kerken binnen Geloven in de Stad er ook bij durfde te betrekken. Daarna sloten ook de overige kerken in Haarlem bij de actie aan. Deze samenwerking tussen zoveel kerken raakte haar. “De kerken keken niet meer naar hun verschillen, maar ze hadden een gezamenlijk doel: mensen in nood helpen.”
Myrna hoorde veel verhalen van vluchtelingen, over hun achtergrond en wat ze hadden meegemaakt. Hun angsten, maar ook hun zorgen en dromen over de toekomst.

Een jaar later ging in Haarlem de Koepel weer open. De asielzoekerscentra zaten zo vol, dat vluchtelingen over het land werden verspreid. “Dat was echte noodopvang. Al die mensen moesten de hele procedure nog doorlopen.” Om die onverwachte stroom in Haarlem op te vangen, kwamen er veel vrijwilligers in actie. “Ze hadden allemaal goede bedoelingen, maar stelden die vluchtelingen zelden de vraag Wat heb je nodig?” Daardoor ontstond er onrust in en rond de Koepel. “Er was geen overzicht wie wat deed. En uit een situatie waarin ze niemand kunnen vertrouwen, moesten ze nu ineens met vrijwilligers op pad.” Daarop werd Myrna coördinator Vluchtelingen en vrijwilligers bij Stem in de Stad. Het werk dat ze tot dan toe als vrijwilliger had gedaan, werd nu een betaalde baan.

[/column]