Monique Klaverstijn: “God heeft de hele weg naast mij gewandeld.”

[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Monique Klaverstijn was psychiatrisch verpleegkundige, tot ze tien jaar geleden een hersenstaminfarct kreeg. Ze kreeg te maken met diabetes en plotseling werd ze af en toe blind. In haar oog werden teveel bloedvaatjes aangemaakt waardoor het in haar oog te vol werd en er bloedvaatjes knapten. Het voelde alsof langzaam het licht uit ging, iets wat ontzettend eng was want opeens verloor ze haar zicht. Als gevolg hiervan werd ze afgekeurd om nog te gaan werken. Vele jaren van behandelingen volgden. Het ging langzaam, maar inmiddels kan ze weer voor 70 tot 80% zien.

In deze periode kwam Monique thuis te zitten. Een lastige periode, want haar fijne werkende leven kwam zomaar stil te staan. Op een dag ging ze naar de supermarkt en daar kwam ze terecht in een vervelend incident. Van het een kwam het ander en werd ze beschuldigd. Ze kreeg een taakstraf en de reclassering gaf haar de mogelijkheid om deze uit te voeren in de Woord en Daad Kringloopwinkel. De kringloopwinkel kende ze, dus daarmee ging ze akkoord. “Toen ik hier aankwam, maakte ik kennis met Anja en later met Wendy. Ik voelde mij niet veroordeeld, maar een mens. Een mens die, zoals iedereen, een fout kan maken.”  Ze ging aan de slag en voelde direct ‘hier ga ik niet meer weg’. “Ik voelde mij als een vis in het water.”

In het leven van Monique zijn vele situaties geweest die ze niet kon bevatten en ze heeft altijd het idee gehad dat er ‘iets’ was. “Ik kon mijn vinger er maar niet op leggen.”
In haar tijd bij de Woord en Daad winkel en de koffiebar van Stichting Ontmoeting had ze veel gesprekken met Anja. Op een dag zei Anja: “Ik heb het gevoel dat God met jou bezig is.” Ze vroeg of ze misschien voor Monique mocht bidden en dat was goed. “Het was onbeschrijflijk toen Anja voor mij ging bidden. De tranen rolden over mijn wangen, ik kon maar niet beseffen wat er gebeurde. Het was echt: wow!”

Monique is gaan zoeken naar die God waar Anja het over had. “Ik dacht: zou dat niet allemaal dingen verklaren?” Ze pakte de Bijbel erbij, vroeg waar ze moest beginnen en is gaan lezen. Datgene wat niet verklaarbaar was, leek nu opeens een verklaring te hebben. Ze maakte kennis met pionier Gendro, meldde zich aan voor de Alpha-cursus in Het Open koffie Huis en maakte kennis met voorganger Daniël. Ze is ook op een zondag Het Open Huis binnengelopen om een dienst mee te maken. Daar werd ze heel hartelijk ontvangen. “Het was een warm bad, ik werd er steeds nieuwsgieriger door. Ik kwam tot het besef dat God de hele weg naast mij heeft gewandeld. Hij was er al die tijd met een uitgestoken hand, maar ik had die niet gepakt. God dringt zich niet op, Hij is er altijd geweest, maar ik moest Zijn hand pakken. Hij is zo trouw geweest, Hij heeft nooit Zijn rug naar mij toegekeerd.’’

Monique is de Alpha-cursus gaan doen en heeft daar hele warme vriendschappen gesloten. Op een zaterdag ging het over de Heilige Geest. ” Ik had ervaringen die ik niet kon plaatsen. Ik reed bijvoorbeeld op een dag naar een plek, waar zonder ik het wist een andere vrijwilliger uit Het Open koffie Huis was. Ze was in tranen en ik heb haar toen kunnen troosten. De Heilige Geest zette mij in beweging. Hij huist dus al in mij, dat vond ik zo’n bijzondere ontdekking. Het was alsof Hij wilde laten weten: Ik ben er echt, vertrouw er maar op.

Ik zou graag de volgende stap zetten en belijdenis doen. Ik wil mij losmaken van mijn zonden en opnieuw beginnen met Hem. Ik ben na de Alpha-cursus met de doop- en belijdeniscursus begonnen en mag binnenkort mijn hart en leven geven aan onze Heer.

Ik kwam niet in de kringloopwinkel en koffiebar als een vrijwilliger, maar het heeft geen minuut als een straf gevoeld. Ik word gezien en er is oprechte interesse. Niemand hoeft hier reclame te maken voor Jezus, iedereen leeft de goedheid die Hij geeft. Nu ik mijn eigen geloof in Jezus heb gevonden, zie ik dat. Het fijne aan het geloof vind ik, is de wetenschap heb dat ik nooit meer alleen ben. In je relatie met Jezus, hoef je je gebrokenheid en alle gebrokenheid van de wereld niet meer alleen te dragen. Het is alsof je samen een zware boodschappentas draagt. Beide een hendel. Je hebt altijd iemand om je geluk, je verdriet, je boosheid of vrolijkheid te delen. Dit nieuwe leven met Jezus voelt als een verrijking voor mij.”

[/column]