Ik zie, ik zie wat jij niet ziet…

[column parallax_bg=”disabled” parallax_bg_inertia=”-0.2″ extended=”” extended_padding=”1″ background_color=”” background_image=”” background_repeat=”” background_position=”” background_size=”auto” background_attachment=”” hide_bg_lowres=”” background_video=”” vertical_padding_top=”0″ vertical_padding_bottom=”0″ more_link=”” more_text=”” left_border=”transparent” class=”” id=”” title=”” title_type=”single” animation=”none” width=”1/1″ last=”true”]

[column_1 width=”3/4″ title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Tekst: Jacomine Oosterhoff, foto: iStock

Bijna was ik erop gestapt. Voor mijn voeten schiet een schattig kevertje weg, knalgroen met gele stippen. Gebiologeerd kijk ik naar het beestje en probeer het op de foto te krijgen. Razendsnel is het en piepklein, ruim een centimeter. Eenmaal thuis bekijk ik de ietwat bewogen foto en zoek het kevertje op in mijn natuurgids. De groene zandloopkever is een van de meest geduchte jagers in de natuur. Het haalt snelheden van 8 km per uur, grijpt zijn prooi met zijn krachtige kaken, verteert die voor de mond en zuigt hem op. Wow!

Een dag later lopen we hoog in de bergen. En daar hangt ie, vlak boven ons hoofd, de vale gier. Heel rustig, alsof hij de koning van de Pyreneeën is. Nooit hebben we zo’n grote vogel gezien. Met een spanwijdte van ruim 2 meter is het een van de grootste vliegende vogels ter wereld. We zijn diep onder de indruk, wat een machtig beest. Zijn vleugels beweegt hij nauwelijks. Waarom, daar kom ik achter als ik weer thuis ben. Vliegen kost hem teveel energie. En als de vale gier na lang speurwerk eindelijk aas vindt, is hij niet in staat om het kadaver open te scheuren. Daarvoor moet hij wachten op andere, sterkere roofvogels. Tja…

Die zondag kijk ik met andere ogen om me heen. En ik ontdek: wat ik zie, is niet wat het lijkt. Ik zie een weduwnaar, zijn vrouw is nog maar net overleden na een lang ziekteproces. Hij ziet er verdrietig uit, maar zit er op hetzelfde plekje als altijd. Wat een trouw! En dan die moeder voor mij. 3 energieke zoons en al een jaar lang last van Pfeiffer. Maar het hele jaar kon ik op haar rekenen, als ik iemand nodig had die helder en nuchter kon reageren op een van mijn wilde ideeën. Zelf voel ik me wel verwant met die vale gier. Die enorme spanwijdte, waar plek genoeg is voor iedereen. Alles zien en graag gezien worden. Maar…

Geen gemaar. Onze zwakheid is onze kracht, leer ik van God. En met de unieke kracht die jij gekregen hebt, mag je opstaan en een krachtig leven leiden. En ik zie uit naar wat gebeurt als we dit met elkaar gaan doen, het komende jaar. Als trouw, een nuchtere geest en een groot hart samenkomen, dan kunnen we wonderen doen.

Ik zie ik zie wat jij niet ziet, en het is… kracht.

[/column_1]

[column_1 width=”1/4″ last=”true” title=”undefined” title_type=”undefined” animation=”fade-in” implicit=”true”]

[team_member name=”Jacomine Oosterhoff” position=”passie voor tekst en textiel en vol geloof in een goede God. tekstschrijver, creatieveling en moeder van vier.” url=”” email=”” phone=”” picture=”https://gelovenindestad.nl/wp-content/uploads/2016/08/JHV1135.jpg” googleplus=”” linkedin=”” facebook=”” twitter=”https://twitter.com/jacomineo” youtube=”” instagram=”” dribble=”” vimeo=””]

[/team_member]

[/column_1]

[/column]