Astrid Prins: “Ik was verwonderd over de grootheid van onze liefdevolle, geduldige God!”

[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

“Het is alweer heel wat jaren geleden, maar nog altijd is onderstaande gebeurtenis een leidraad in mijn leven met God,” zegt Astrid Prins.

“Jaren geleden sprak ik op mijn bijbelkring over mijn onvrede dat ik door mijn drukke baan in het onderwijs en als moeder van drie jonge kinderen veel minder voor Gods koninkrijk kon doen dan ik zou willen. Een van mijn kringleden stelde me de vraag: ‘zie je Gods koninkrijk ook op je werk?’ Wat een moeilijke vraag. Een ingewikkelde term, Gods koninkrijk, wat is dat eigenlijk? Er is weinig Godsbeleving op de protestants christelijke school waar ik werk. Na enig nadenken antwoordde ik daarom vertwijfeld: ‘nee.’

De volgende dag op school kwam er een mentor leerling naar me toe, of hij even met me kon praten. We zochten een leeg lokaal op en hij vertelde waarom hij de toetsweek zo verprutst had. Hij was die week jarig, en had zijn hele verjaardag tevergeefs op een felicitatie van zijn moeder gewacht. Hij woonde bij zijn vader en had al vaker met me gesproken over de ingewikkelde relatie met zijn moeder. Net zeventien jaar geworden en hij kon niet meer stoppen met huilen toen hij dit vertelde. Wat een beschadiging had hij opgelopen. Ik kon naar hem luisteren en af en toe een vraag stellen of een opmerking maken.

De volgende werkdag was er een leerling ongemotiveerd en vervelend bezig in mijn les. Ik liet hem na de les blijven en ging een gesprek met hem aan nadat iedereen het lokaal had verlaten. Toen ik hem vroeg wat er nou eigenlijk met hem aan de hand was, kwam het hele verhaal eruit: hij blowde al twee jaar vrijwel elke avond. Hij vertelde me dat ik de eerste volwassene was aan wie hij dit vertelde. Hij gaf zelf aan de link te zien tussen zijn motivatie en zijn gedrag en het blowen.

Tijdens dit gesprek werd het me ineens duidelijk wat God aan het doen was… Hij bracht een dag na mijn ‘nee, ik zie Gods koninkrijk niet op mijn werk’ iemand op school op mijn pad die een luisterend oor nodig had dat ik kon bieden. En toen ik -dom dom – nog steeds niet door had wat Hij bedoelde, herhaalde Hij het een werkdag later nog maar een keer.

Wat voelde ik me klein dat ik ‘nee’ had gezegd op de vraag van mijn kringlid! En wat was ik verwonderd over de grootheid van onze liefdevolle, geduldige God die tussen miljarden mensen mij iets wist duidelijk te maken. En niet zomaar ‘iets’, maar een heel belangrijk levensveranderend inzicht! Ik realiseer me sinds dit gebeuren meer dan eerst dat ik in het dagelijks leven ook voor Hem mag werken. Dat ik Hem kan dienen in contact met de mensen om mij heen. Gods koninkrijk is overal!”

[/column]