Anja en Wendy: “God U moet het doen.”

[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Anja Rijkers werd ongeveer drie en een half jaar geleden geattendeerd op de nieuwe functie van werktrajectbegeleider in de Woord en Daad kringloopwinkel waar Stichting Ontmoeting een samenwerking was aangegaan met Woord en Daad.

Stichting Ontmoeting biedt hulp en begeleiding aan mensen in kwetsbare situaties. In deze pioniersfunctie heeft Anja samen met haar collega Wendy Visser, als winkelcoördinator verantwoordelijk voor de winkel, leerwerktrajecten opgezet. De koffietafel die in de winkel stond voorzag in de behoefte van wijkbewoners om elkaar op een laagdrempelige manier te ontmoeten. Deze groeide uit tot een koffiebar.

Toen ze uit het pand in het winkelcentrum moesten omdat dat gesloopt zou worden, kregen ze het huidige gebouw aan de Frieslandlaan 1 op het oog. Dit was een voormalige autogarage. De winkel kwam in de garage en de koffiebar in de showroom. Wendy ging ondertussen als collega bij Stichting Ontmoeting werken, zo konden ze samen met andere collega’s plannen maken voor de koffiebar.

Anja: “We zijn een plan gaan maken; hoe moet het er uit zien, wat willen we er mee en hoe kunnen we het financieren. Zo kwamen we al vrij snel in contact met de eigenaresse en tevens styliste van de horecazaak Dwaze Zaken in Amsterdam. Zij heeft vanaf de start met ons opgelopen en ons geadviseerd. Binnen ons eigen netwerk hebben we veel mensen kunnen motiveren om te helpen in mankracht en ook financiële bijdragen. We kregen van alle kanten hulp, dat was heel bijzonder. Via via kwamen mensen op ons pad. Met de financiering van een aantal fondsen kon een aannemer starten met de leidingen voor elektra, water en dergelijke. Verder waren er geen financiën.”

Het verbouwen van de showroom tot de koffiebar was een project van ruim vier maanden. I.v.m. de corona was de winkel dicht en was er alle tijd de koffiebar met elkaar te realiseren. Naast alle hulp van buitenaf hebben de eigen vrijwilligers alle dagen geholpen.

Anja: “Ik kan over dit proces een prachtig boek schrijven. Over hoe we geholpen zijn en hoe God heeft voorzien. Wendy en ik zijn vrij blanco gestart, maar wel met het idee dat het een hippe koffiebar moest worden met goede, lokale en duurzame producten, lage prijzen en toegankelijk voor mensen met een krappe beurs. Een plek waar iedereen zich thuis voelt. Waar alle lagen van de bevolking zich met elkaar kunnen verbinden. Verder was er geen vastomlijnd draaiboek of plan en te weinig budget om alle wensen te financieren. Elke dag opnieuw was het: God U moet het doen, mensen sturen, ons financieel helpen. En het kwam echt steeds weer goed!

We hebben lijntjes uitgezet in ons eigen netwerk met daarin de oproep is er iemand in jouw netwerk die wil helpen. Zo kregen we financiële middelen van fondsen, of bedrijven die werknemers stuurden om mee te timmeren. Ook uit verschillende kerken kwam hulp. Zo wisten we al heel goed hoe de bar eruit zou moeten zien, maar hadden we hiervoor geen budget en geen timmerman. Dit was een groot aandachtspunt, totdat een aantal leden van de Kerk van de Nazarener mailden graag bij te willen dragen aan ons project. Zij hebben de bar en uiteindelijk zelfs nog meer dingen gemaakt én gefinancierd!

Zo hadden we mooie vloertegels gekocht, maar geen tegelzetter. Alle oproepen leverden niks op. Rashid, een Syrische vrijwilliger uit de winkel, was handig en wilde het wel doen. We hebben hem deze kans en vertrouwen gegeven en zagen hem groeien in zelfvertrouwen. Hij werd gezien! Niet alleen door ons, maar door iedereen die de vloer kwam bewonderen. Toen na zeven weken de laatste tegel was gelegd hebben we een feestje gevierd met elkaar. Tranen van blijdschap bij Rashid, maar hij vond het ook jammer dat het klaar was. Naast de prachtige tegelvloer ontstond er zoveel meer. Inmiddels heeft Rashid een betaalde baan bij Ikea, maar komt nog regelmatig langs. En hij is nog steeds ontroerd over hoe fijn we het met elkaar hadden en hoe mooi het is geworden.”

Hoewel er geen budget was voor de keuken hebben ze wel een offerte laten maken door een professioneel keukenbedrijf, om een kapstok te hebben voor de kosten.

Een man, werkzaam bij Tata Steel, hoorde via een vrijwilliger uit de winkel over de plannen voor een keuken. Hij had een sabbatical en vond het leuk een paar dagen te helpen. Ook zijn vrouw, hielp in haar vakantie mee. Hij stelde voor: ‘Zullen we een stap in geloof zetten en het kantoor ontruimen? Dan betaal ik de tegels voor de wanden en ga ze er ook op zetten. We geloven dat God de rest gaat doen.’

Margot, toen nog lid van de wijkraad, hoorde van de keukenplannen. Zij kwam met het voorstel een crowdfunding te starten vanuit de wijkraad om geld in te zamelen. Om zo wijkbewoners en bedrijven te motiveren en te enthousiasmeren. Zij hebben dit volledig op zich genomen. Dit heeft uiteindelijk ongeveer 14.000 euro opgebracht. Hiervoor werden keukenspullen gekocht, het plafond vernieuwd en verlichting aangebracht. Verder werden o.a. een vriezer, koelkast en een gasfornuis gedoneerd.

Anja: “We hebben een keuken waar menig restaurant jaloers op is. In de rode draad van de verbouwingen zie ik heel erg de hand van God. Wij hadden het zelf niet zo kunnen bedenken; van de akoestische plafonddelen tot aan waar de bar moest komen, de waterleidingen, elektra en noem maar op.  We hebben hulp gekregen van mensen die daar van af wisten.

De officiële opening was 18 mei 2022, kort daarvoor was de keuken in gebruik. Twee keer per week mogen we bij Jumbo de groente ophalen die niet zijn verkocht. Daar wordt soep van gemaakt. Ook maken we tosti’s. Soms krijgen we opdrachten voor catering, zoals b.v. een gemeente netwerkborrel met koude en warme hapjes. Echter zijn we geen horecabedrijf, alles is gericht op activering.

Een jongeman uit Rusland, kok in eigen land, wilde graag iets maken uit zijn eigen cultuur. Hij ging samen met een vrijwilliger naar de Jumbo voor de boodschappen. Hij maakte borsjtsj, een heerlijke soep. Dit is een voorbeeld van een leerwerktraject. Een activiteit waarin hij wat van zichzelf kon laten zien en hij kreeg een hoop complimenten voor het resultaat. Een mooie manier om iemand, die net in Nederland woont, de taal niet spreekt en nog geen netwerk heeft, zich thuis te laten voelen. Om als mens gezien en gehoord te worden.”

De vrijwilligers, die bij dit soort activiteiten begeleiden, worden door Anja en Wendy gecoacht. Ook worden er workshops voor hen gehouden door een externe organisatie, zoals een barista-training.

Anja: “Ik wil nog benoemen dat we naast alle hulp van buiten, dit project met onze eigen groep vrijwilligers hebben gedragen. Een ieder deed wat hij of zij kon en binnen zijn vermogen lag. We zijn heel blij met het resultaat. Met deze plek kunnen we veel mooie dingen doen, maar ook de weg er naar toe had ik niet willen missen. Er werd wel eens gezegd dat we naïef waren, als men om een draaiboek of een bouwplan vroeg en we moesten zeggen dat we dat niet hadden. En om dan aan niet-christenen te vertellen: ‘ik vertrouw op God, Hij  heeft gesproken voor deze plek, daarin zijn we bevestigd door alle hulp die we krijgen en dat ontvangen we met open armen’, dat correspondeert niet met de maatschappelijke maatstaven. Daarin hadden we vaak best het e.e.a. in uit te leggen. Tegelijkertijd waren dit mooie momenten om te getuigen. Ik heb geleerd nog meer te vertrouwen. Wendy en ik wisten allebei dit is voor nu onze weg, hier gaan we voor!’’

[/column]