Ook statushouders krijgen het druk

[column width=”2/3″ title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Statushouders vinden ons, Nederlanders, maar raar. We rennen heen en weer van het een naar het ander, bemoeien ons overal mee, willen niks missen en klagen vervolgens dat we het zo druk hebben. Als ze aan ons vragen hoe het gaat, krijgen ze niet een antwoord over onze ouder wordende ouders, schoolprestaties van de kinderen of onze gezondheid. Nee, wij hebben een standaardantwoord: ‘Druk, druk, druk…’ Altijd maar druk.

Mensen uit andere culturen kijken daar wel eens vreemd van op. Waarom is iedereen zo druk? In Nederland moet je een afspraak maken voor je op bezoek gaat. Zij zijn gewend elkaar buiten op straat te ontmoeten of gewoon bij elkaar binnen te lopen. En niemand die dan zegt dat het eigenlijk niet goed uitkomt of dat ze volgende keer beter een afspraak kunnen maken. Meestal staat er ook wel een bord eten klaar. In Nederland is de kans groot dat er te weinig is gekookt als je spontaan langskomt. ‘Laat volgende keer maar even weten dat je mee wil eten’, zeggen we dan. Maar dat doet natuurlijk niemand. Het voelt onbeleefd om jezelf uit te nodigen.

Vaak krijg ik het verzoek om toch gewoon eens langs te komen als ik in de buurt ben, zonder afspraak. ‘Je bent altijd welkom’, zeggen ze dan. Onlangs wilde ik daar eens aan tegemoet komen. Ik was in de buurt en had wat tijd over. Spontaan belde ik bij het eerste gezin aan. Niet thuis. Het volgende gezin dan maar… Ook niet thuis. Ik besloot er een telefoontje aan te wagen. ‘O sorry’, was het antwoord, “ik ben op school en dan naar mijn jobcoach en ik moet de kinderen nog ophalen. Ik heb het zo druk. Maar jammer dat ik je nu mis, maak volgende keer even een afspraak”.

Het gaat best goed met de integratie.

(column van Myrna Bockhoudt – coördinator vrijwilligers en vluchtelingen bij Stem in de Stad)

[/column]

[column width=”1/3″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]