‘Er is rust nodig’, ziet Jos Wienen | Opiniestuk uit het Ned. Dagblad

De veelgehoorde vraag ‘hoe gaat het met je’ bij een toevallige ontmoeting krijgt vaak het standaardantwoord: goed. Maar regelmatig hoor en zeg ik zelf ook: druk. We zijn druk, druk, druk. We maken ons zo druk, dat we nauwelijks tijd over hebben voor de meest essentiële dingen van het leven. De oplossing lijkt simpel. Minder werken, meer vrije tijd en ontspanning en de druk verdwijnt als sneeuw voor de zon. De werkelijkheid is anders. In Nederland werken relatief veel mensen in deeltijd. Ook veel jongeren kiezen hiervoor, maar ze ervaren nog steeds druk. In hun vrije tijd gaat de enorme snelheid en overvloed aan impulsen, appjes en berichten maar door. Veel van de ontspannende activiteiten dragen maar zeer bescheiden bij aan rust en reflectie. We zijn bang om stil te staan. Als je niet uitkijkt raak je als het ware buiten adem.

Het is moeilijk om goed te doorzien wat deze versnelling van het leven met ons doet. Als we het leven beleven als zo veel mogelijk ervaringen opdoen, lopen we dan niet het risico aan de essentie ervan voorbij te hollen? En wat betekent dat voor de samenleving? Is er een verband met het groeiende aantal mensen met verward of onbegrepen gedrag? Met het feit dat een op de zeven jongeren professionele zorg nodig heeft? Is er een verband met psychische klachten, burn-out? Met somberheid, depressies? Is er een verband met polarisatie, elkaar niet meer zien, elkaar niet meer horen, de verharding in de samenleving?
In mijn werk in het gemeentebestuur zie ik veel verschijnselen langskomen waar we druk mee zijn (daar heb je het weer), maar waarvan we nauwelijks begrijpen waar het vandaan komt en nog minder waar het heengaat.