Het Licht in het duister

In het licht van Gods Zoon
brengt Hij in kleinheid zijn grootheid dichtbij
© Matthijn Buwalda

Elke dag worden we geconfronteerd met een wereld, verloren in ellende, schuld en hopeloosheid. Er zijn oorlogen, er heerst honger, er zijn rampen. De polarisatie en de verdeeldheid nemen toe. En mensen hebben te maken met armoede, gebrek aan kansen en soms zelfs geweld. Dit alles verdrijft het Licht. Het bestaan is voor velen uitzichtloos, donker en voor sommigen ondragelijk geworden. Bovendien lijkt er steeds minder ruimte te komen voor Jezus, zowel in ons land als in de wereld.

Juist in deze donkere dagen rond Kerst, mogen we ons verheugen in het wonder van Kerst. We vieren dat het Licht van de wereld als kwetsbaar kind naar ons toegekomen is. Alleen Hij breekt door in de duisternis. Alleen Hij kan het licht aandoen in de levens van mensen die Hem nog niet kennen. Alleen Hij kan uitzicht geven. Het duister heeft niet het laatste woord.

Jezus zei: “Ik ben het Licht van de wereld.” Daarna zei Hij tegen Zijn leerlingen en dus ook tegen ons: “Jullie zijn het licht van de wereld.” Dit vraagt iets van ons in deze donkere wereld. Wij zijn lichtbrengers. Wij kunnen het evangelie delen en mensen vertellen over Jezus. Zo krijgen mensen weer hoop, zelfs in de donkerste situaties.

Lied 939 uit het Nieuwe Liedboek verwoordt het in de tekst van Gert Landman als volgt.
Op U alleen, mijn Licht, mijn kracht, stel ik mijn hoop.
Door golven heen, door storm en nacht, U blijft nabij.
Uw vrede diep, Uw liefde groot, verjaagt mijn angst.
U werd een mens, U daalde neer in onze pijn en schuld en strijd.
Totdat U komt, bent U het doel van mijn bestaan.

Ik wens je toe dat je in de laatste dagen voor Kerst, maar bovenal in 2025 meer van Jezus’ licht mag zien.

Arnold Vaandering