Evangelisatie als levensstijl

[column width=”2/3″ title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Laat ik maar met de deur in huis vallen: de Heer wil dat je meer getuigt van je geloof in Hem. Hoe ik dat weet? Het is nu eenmaal de missie van de Meester om te zoeken wat verloren is.

Met Pinksteren hebben we het over de kracht van de Heilige Geest. Die wordt ontvangen om uit te delen door getuige te zijn tot aan het uiteinde van de aarde. Het vuur van de Geest is niet bedoeld om binnenkerkelijk te genieten, maar om te verspreiden in jouw netwerk, buurt en kring.

Als ik hierover spreek of preek, krijg ik vaak de reactie terug: “Ik wil dat wel hoor Hans, maar ik mis de vrijmoedigheid.” Of: “thuis spraken wij niet over ons geloof, dus dat vind ik erg moeilijk.” Nu heb ik daar alle begrip voor, maar we kunnen ons niet achter angst of onmacht verschuilen. Want het is nu juist de Heilige Geest die ons kracht en moed geeft om het toch te doen. Zelfs als we ervaren zijn blijkt het ook iedere keer weer spannend.

Anderen zeggen. “Ik weet niet hoe het moet”. Maar: op een gemiddelde verjaardag zijn de meesten van ons prima in staat te vertellen wat ons bezighoudt waar het gaat om je kinderen, je auto, je hobby of de politiek. Sterker nog: als een onderwerp echt je interesse heeft, weet je het gesprek soms zo te sturen dat het daar grotendeels over gaat.
Waar het hart vol van is, daar loopt de mond van over, zegt het spreekwoord. Volgens mij moeten we het gewoon gaan leren. Getuigen is namelijk iets heel bijzonders.

In het Hebreeuws is getuigen het woord edah. Het woord getuigenis (‘edah, (עדה)) komt voort uit Hebreeuwse wortel ‘ad, die gevormd wordt uit de letters ayin en dalet, die iets betekenen als: de deur zien. De eerste letter (ayin – A) is het beeld van het oog. De tweede letter is de (dalet – D) en is de afbeelding van de tentdeur, gebruikt om heen en weer te gaan. Dus: als wij getuigen dan openen we de deur voor Gods kracht om het opnieuw te doen. We gaan in en uit en God verleent kracht aan jouw getuigenis. Iedere keer opnieuw.

Een voorbeeld. In mijn samenkomsten getuig ik vaak van voorziening, verzoening, genezing, bevrijding of herstel. Zo getuigde ik in een grote tent van een man die van doofheid werd genezen. Op datzelfde moment genas God een andere man in de zaal van dezelfde aandoening. God deed het opnieuw. En dat is een van de redenen waarom ik getuigenissen vertel. Het zijn geen verhaaltjes, maar getuigenissen waar God kracht aan verleent.

Het Pinksterfeest was oorspronkelijk een dankfeest voor de eerste tarweoogst. Met de komst van Jezus werd het de eerste oogst van mensen. Op één dag ontstond een Joodse kerk door één getuigende preek en door de kracht van de Heilige Geest.
Zou je ook niet in die kracht willen wandelen? Zou je ook niet willen oogsten? Of zou je later tegen Jezus willen zeggen: sorry hoor Heer, ik was nou eenmaal geen evangelist of zendeling. Ik heb mijzelf niet vermenigvuldigd. Er waren andere dingen die mijn aandacht vroegen.

Weet je, getuigen kun je leren en daarvoor moet je oefenen. Dat werkt met pianospelen, gamen of lezen niet anders. Je zult ook merken dat je daarin de gaven van de Geest kunt toepassen.
Een voorbeeld. Een man zit op een bankje naast mij in het stadspark. God laat mij zien dat zijn linkerknie niet goed werkt. Ik zeg tegen de man. Mag ik een indruk met u delen. Ik denk dat deze van God komt. De man antwoordt: nou, nou. God, God? Ik weet niet of die bestaat, ik ben eigenlijk een soort atheïst. Nu, zeg ik, dan zal Hij het u tonen. Heeft u een linkerknie die niet kan buigen door een ernstige sportblessure waardoor u moeilijk loopt? De man bevestigde dat en keek in ieder geval geïnteresseerd.

Ik vervolgde: zou u in Jezus geloven – die breng ik als tweede stap ook bewust in – als Hij uw knie geneest als ik ervoor bid? Nou zei de man, als er een God bestaat dan kan hij ook mijn knie genezen. Wat een geweldig antwoord, dacht ik, want ik kom regelmatig christenen tegen die wel zeker weten dat God bestaat, maar die bij genezing afhaken. Deze man sprak eigenlijk al een getuigenis uit.
Ik bad in eenvoudige bewoordingen voor de knie en vroeg God te bewijzen dat Hij van hem hield. De man voelde warmte en na enig strekken en buigen zei hij: het is weg. Het voelt niets anders dan mijn gezonde knie.
Je begrijpt wel waar ik naar toe wil. Op dat moment is de bereidheid om Jezus te aanvaarden als Verlosser groot en kun je vaak bidden met mensen of je getuigenis vertellen.
Natuurlijk is het soms spannend. Zo heb ik vele kansen aan mij voorbij laten gaan uit angst voor het oordeel van mensen of omdat mijn geloof te klein was op dat specifieke moment.

Ik wil jou een beetje uitdagen. Het helpt niet om te zeggen: ‘ik ben niet zo’n evangelist’. We zijn immers allemaal geroepen om mensen binnen te brengen in het koninkrijk van God.

Soms hebben wij een oefenplek nodig voor discipelschap. Om te leren getuigen. Dat kan deze zomer bij een groot evenement onder de naam ‘Awakening Europe’. Overdag krijg je onderwijs en ontvang je wat God je wil geven aan kracht en gaven. Je gaat ook de straten op en de lanen in, met anderen samen, om van Jezus te getuigen.
Het mooiste in ons geloofsleven vind ik niet de genezingen of wonderen. Het mooiste en meest ontroerende is dat mensen Jezus aannemen als Verlosser en Heer. De tijd dringt. Het evangelie moet uitgaan naar de vele ongelovige Nederlanders die in duisternis belanden als wij de missie van de Meester niet gehoorzamen: om te zoeken wat verloren is.
Gun jezelf deze ervaring, want je krijgt niet alleen de kracht om te getuigen, God zal je ook bewogen maken over allerlei mensen in jouw eigen omgeving.

God zegene jou als getuige van Jezus!

Hans Maat
(leider van het Evangelisch Werkverband)

[/column]

[column width=”1/3″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]