500 jaar doperse beweging

De jaren na de Reformatie van Maarten Luther (31 oktober 1517) waren tijden van sociale, religieuze en politieke onrust die resulteerden in verschillende bewegingen. Ook de doperse beweging begon in de nasleep van de Reformatie. Deze beweging staat ook bekend als de “linkervleugel” van de Reformatie. De wederdopers bepleitten radicalere sociale hervormingen dan Luther of Zwingli, waaronder de scheiding van staat en kerk. De beweging stond ook voor een kerk van mannen en vrouwen zonder hiërarchie of geestelijkheid.
Ze verwierpen de kinderdoop omdat ze geloofden dat een geloofsbelijdenis voortkomt uit een bewuste beslissing. Daarom werden volgelingen van de beweging “opnieuw gedoopt”.

De eerste volwassenendoop, destijds een herdoop genoemd, vond plaats op 21 januari 1525 in de Zwitserse stad Zürich. Deze datum wordt beschouwd als de geboorte van de doperse beweging. Al snel werden de wederdopers wreed vervolgd door zowel katholieke als protestantse heersers. De doopkwestie was van groot belang, want het was strafbaar volgens de wet als zij hun kinderen niet doopten.

In de 16e eeuw noemden deze christenen zichzelf meestal doopsgezind, terwijl de tegenstanders hen meestal wederdopers (= anabaptisten) noemden. Maar al snel werd de de naam mennonieten gebruikt vanwege het sterke leiderschap van een van hun leiders, de Nederlander Menno Simons.

Ter gelegenheid hiervan houdt de Doopsgezinde Gemeente Haarlem op zondag 26 januari een gezamenlijke dienst in Hoofddorp met de doopsgezinden uit Haarlemmermeer en Aalsmeer. Dit gebeurt overigens wereldwijd met als thema The Courage to Love (de moed om lief te hebben).