Wilhelminakerk 100 jaar

[column width=”2/3″ title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Op 31 augustus is het precies 100 jaar geleden dat de Wilhelminakerk in gebruik werd genomen. Op zowel zondag 29 augustus als zondag 5 september zal bij dit heugelijke feit terug- en vooruitblikkend worden stilgestaan worden.
Omdat op 31 augustus toenmalig koningin Wilhelmina haar verjaardag vierde, gaf men het kerkgebouw de naam Wilhelminakerk.
Tijdens de oorlogsjaren mocht de kerk niet meer zo genoemd worden en werd het gebouw in de volksmond de Stippeltjeskerk genoemd.

In 1919 werd de toenmalige, bouwvallige Oude Grachtkerk (een voormalig herenhuis) afgebroken om plaats te maken voor een nieuw, groter kerkgebouw. Het ontwerp is van architect Arie de Maaker, een onderwijzer wiens hart uitging naar het timmerambacht. De zaalkerk is in Berlagiaanse stijl gebouwd en bevat elementen van de Amsterdamse School. De kerk heeft een hoektoren met een vierkante spits, naast de westgevel met het ingangsportaal.
Sinds 1892 behoorde deze kerk – samen met de Kruiskerk aan het Klein Heiligland en de Noorderkerk aan de Ridderstraat – tot de gereformeerde kerk. Pas in 1916 werden de drie kerken verenigd tot de Gereformeerde Kerk te Haarlem. Na de ingebruikname werd de Kruiskerk buiten gebruik gesteld.

Door de groei van de kerkelijke gemeente – de stad Haarlem had ondertussen ook buurgemeenten geannexeerd – was er behoefte aan meer kerkgebouwen dan de Wilhelminakerk alleen. In 1927 werd de Koningkerk (tot 1987) aan de Kloppersingel in gebruik genomen en in 1935 de Goede Herderkerk (tot 1980) aan de Rechthuisstraat en de Zuid-Oosterkerk (tot 1975) aan de Richard Holkade.
Tientallen jaren later (in 1953) werd de Gereformeerde Kerk van Haarlem – ruim 6.500 leden – gesplitst in twee zelfstandige kerken: Haarlem-Noord en Haarlem–Zuid (met ruim 2.800 leden).
In 1971 vond er opnieuw een splitsing plaats, nu in Haarlem Zuid (met ruim 1.550 leden) en Haarlem-Oost. De laatste splitsing vond in 1989 plaats. Haarlem Zuid werd opgesplitst in Haarlem-Centrum (de Wilhelminakerk) en Haarlem-West (de Pelgrimkerk uit 1965).

In 2005 besloot de gemeente van de Wilhelminakerk (ca. 450 leden) na het ontstaan van de fusiekerk PKN (Protestantse Gemeente Haarlem) toe te treden tot het kerkverband van de Nederlands Gereformeerde Kerken.

In de jaren zeventig maakte de organist Piet van Egmond een liveopname voor lp met samenzang in zijn Wilhelminakerk. Ook zijn opvolger Teke Bijlsma maakte verschillende liveopnames. En in 1996 werd gevierd dat hij 25 jaar organist in de Wilhelminakerk was.
Eind jaren zeventig hebben tientallen gemeenteleden meegeholpen met de renovatie van het orgel en de preekstoel. Bij het zestig jarig bestaan in 1981 werden twee klokken en een wijzerplaat voor de kerktoren aangeschaft. Ook werd bovenop de toren een torenhaan geplaatst. In 1983 werd het orgel op advies van Bijlsma vervangen door een instrument uit een voormalige gereformeerde kerk in Rotterdam. Maar omdat deze te groot was voor de bestaande orgelruimte, werd een extra balkon gebouwd tegenover de preekstoel voor het orgel en de speeltafel. De oude orgelkas boven de preekstoel is bewaard gebleven, maar is leeg. In die jaren werd de maandelijkse evangelisatiediensten op zondagavond (vaak o.l.v. ds. Cor van de Velde of andere evangelisten) zeer druk bezocht. In 2010 is er in de entree van de kerk een churchlounge gecreëerd.
In maart 2020 haalde de huidige predikant ds. Jan Mudde de landelijke pers met zijn coronarap. “Een rap is geëngageerd, een zeer krachtig medium om een boodschap over te brengen.”

[/column]

[column width=”1/3″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]