Sijtze de Bruine: “Kerk zijn is je echt overgeven aan God.”

[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Sijtze de Bruine is 63 jaar en sinds dertien jaar predikant. Vanaf december 2020 is hij deeltijd-predikant van de Petrakerk in IJmuiden. “Ik kon vanwege de lockdown niet kennismaken met de gemeente. De diensten die ik opnam voor mijn gemeente in Balkbrug (Overijssel) werden ook in IJmuiden uitgezonden, zodat de gemeente mij wel kon zien en horen. Ik ben sfeergevoelig, ik wil een klik hebben met mensen en die klik heb ik niet kunnen checken voordat ik het beroep aannam. Dat was dus heel spannend. Maar IJmuiden liet me niet los. Ik had een soort ‘Paulus-gevoel’. ‘Kom over en red ons.’ Ik heb daar gehoor aan gegeven in het vertrouwen dat God het wel zal zegenen.”

Na het overlijden van de geliefde predikant Bart van Veen bevond de gemeente zich in een rouwproces. Om meerdere reden zijn vooral jongere gemeenteleden en jonge gezinnen naar Haarlem vertrokken. De gemeente stond voor de vraag: Hoe nu verder? Na het aantrekken van pionier Willemien van Berkum en predikant Sijtze de Bruine is het plan het robuuste kerkgebouw met trappen uit de jaren vijftig te gaan verkopen. De volgende stap zal dan zijn om in een woonwijk het kerk-zijn vorm en inhoud te gaan geven. Er wordt gekeken naar verschillende opties om als gemeente bij elkaar te kunnen komen, dat hoeft per definitie niet een kerkgebouw te zijn. Maar helemaal uitgesloten is het ook niet.

”De dagen dat ik in IJmuiden ben – ik ben in het oosten van het land blijven wonen – probeer ik de verbinding tussen predikant en gemeente tot stand te brengen door middel van bezoeken. En ik neem elke week een dienst op voor de gemeente van de Petrakerk. Voor de camera mis ik de mimiek van de mensen, ik kan niet zien hoe het met ze gaat. Maar als ik bezig ben, krijg ik inspiratie van de Geest en preek ik met mijn hele lijf, vanuit mijn tenen.”

”Ik heb in deze coronatijd geleerd dat het lijkt alsof je nog meer werkoverleg moet voeren met God. Kerk-zijn is niet maakbaar! Kerk-zijn is je echt overgeven aan God. Laatst preekte ik over Handelingen 9:17, waarin God hardhandig ingrijpt in het leven van Saulus, met donder en geweld. Saulus gaf zich over aan de Geest. Dat is iets wat mij heel sterk overvalt: ik hoef het niet van mezelf te verwachten. De Geest wordt mij gegeven, die mag ik aanpakken en van daaruit mag ik werken. Soms moet Hij mij ook weer even met donder en geweld op het spoor zetten. De pijler en het fundament is Jezus Christus, het gaat niet om ons, alle ego’s moeten aan de kant, het gaat om Jezus Christus en de Gekruisigde!

Over vier jaar hoop ik dat er een geloofsgemeenschap is waar in goede harmonie met elkaar wordt samengeleefd en waar de wil is om zich in te zetten voor Jezus en van Hem getuige te zijn. Een kerk in de samenleving! Een gemeente voor de volgende generaties.”

[/column]