Liz Winter: “De Woord & Daad Kringloopwinkel is mijn redding geweest.”

[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

De zorg van Liz Winter na het ziekbed en het overlijden van haar vader, brak haar uiteindelijk op. De Woord & Daad Kringloopwinkel in Schalkwijk werd haar redding.

”Een paar jaar geleden is mijn vader overleden. Ik heb alles moeten regelen: zijn uitvaart, de verkoop van het huis, etc. Daar ben ik ruim een jaar dag en nacht mee bezig geweest. Naar beste weten en kunnen heb ik alles gedaan, zoals hij het graag wilde. Daar ben ik wel trots op. En toen dat klaar was, besefte ik dat ik geen tijd had gehad om te rouwen. Ik kreeg heel veel lichamelijke klachten, allerlei ongemakken en kwam op een gegeven moment zelfs in het ziekenhuis terecht. Dat was heel akelig, er werden allerlei onderzoeken gedaan, maar er kwam niks uit. Toen gleed ik in een depressie.”

Het kluizenaarsbestaan brak haar op. Het steeds moeten regelen, zorgde ervoor dat ze niet meer aan zichzelf dacht. Tot ze op een gegeven moment tegen zichzelf zei: ”Ik moet onder de mensen komen, ik moet eruit.” Op één van haar ‘betere’ dagen stapte ze op de fiets. ”Ik dacht: wat ga ik doen? Ik ben gek op kringloopwinkels, mijn hele leven al. Geen idee waar dat vandaan komt, maar ik vond het altijd al leuk om kringloopwinkels af te gaan, rommelmarkten of vlooienmarkten af te struinen. Toen ik voor het eerst op mijzelf ging wonen, vond ik in een van de eerste kringloopwinkels in ons land een heel leuk bankstelletje met bijpassende salontafel. Waarom heel veel geld uitgeven als het niet hoeft? Dus ik dacht: dat iets is misschien wel wat. En via via hoorde ik dat verschillende kringloopwinkels vrijwilligers zochten.”

In Schalkwijk stapte Liz de Woord en Daad Kringloopwinkel binnen en vroeg of zij ook vrijwilligers zochten. Een ontzettend leuk gesprek met leidinggevende Anja volgde. Het duurde daarna nog een paar weken voor Liz weer contact opnam om te vragen of ze een paar uurtjes mocht meedraaien. ”Toen leerde ik Wendy kennen, ze was zo hartelijk. Ze was al op de hoogte gesteld, dat vond ik zo bijzonder. Ze zei: ik heb al over jou gehoord, Anja was heel enthousiast, welkom hier! Het voelde als een warm bad.”

Vervolgens was Liz verschillende keren een paar uurtjes aan het werk. Toen er een oproepje kwam voor een kassière, meldde ze zich aan. ”Ik dacht: dat is echt wat voor mij. Iemand die aan de kassa staat heeft met bijna iedereen contact. Mensen die iets kopen en afrekenen, moeten langs jou.’’ Sinds die tijd komt Liz op vaste momenten. Ze probeerde eerst iedere dinsdag- en vrijdagmiddag. Vanaf oktober ging de winkel ook op donderdag open en was ze er ook op donderdagmiddag. ”Ik voelde me als een vis in het water. Er komt een grote verscheidenheid aan mensen, ze komen overal vandaan. Dat deed mij zo goed, het gevarieerde gezelschap.”

Het werk onder de mensen zorgde ervoor dat Liz weer opknapte. Haar vader was altijd bezig geweest met de medemens en dat was voor Liz ook van groot belang. ”Ik heb altijd al anderen willen helpen, er willen zijn voor anderen. Een luisterend oor bieden. Je merkt dat je iets betekend voor ze en je ze een helpende hand kan bieden.” Het ‘er zijn’ voor de ander en de dankbaarheid die ze ervoor terugkreeg, was precies wat Liz nodig had om er weer bovenop te komen. ”Ik durf gerust te zeggen dat de winkel mijn redding is geweest. Absoluut. Als ik weet hoe ik twee jaar geleden was, dan is het een verschil van dag en nacht. Het heeft mij enorm goed gedaan.”

De Woord en Daad Kringloopwinkel en Het Open Koffie Huis zijn inmiddels naar een nieuwe locatie in Molenwijk verhuist. Liz heeft het hier net zo fijn als op de oude locatie in het grote winkelcentrum. ”Ik kan nog steeds van alles kan betekenen voor zowel de winkel als de klanten. Iedereen is zo welkom!”

[/column]