Jeroen van de Coolwijk (YfC): ‘’We zien veel jongeren steeds meer vragen over het leven hebben.”

‘’We zien heel veel jongeren steeds meer vragen over het leven hebben. Vanuit Youth for Christ mogen wij hen ontmoeten, we zijn trouw in onze aanwezigheid, we zijn er voor de jongeren en we beantwoorden vragen of zoeken mee naar oplossingen,” zegt Jeroen van de Coolwijk, teamleider van YfC Haarlem. “Dit doen we vanuit een overvloed, mijn beker vloeit over van liefde en daaruit mag ik uitdelen. In ons team zie ik een passie om vanuit die overvloed te bewegen, daarvan uit te delen en jongeren te bereiken. Dan is het aan de jongere om te beslissen welke stap ze gaan zetten.

Als christenen hebben we een boodschap van hoop en liefde. Heel veel jongeren zijn met die boodschap (een stukje) geholpen. Als christenen kunnen we in onze schulp kruipen, met de gedachte dat we de wereld niet beter kunnen maken, maar je kan wel een stúkje beter maken. Ook al wordt er maar één jongere bereikt, in de hemel zal er feest klinken.

We zien jongeren waarmee wij in aanraking komen op bijvoorbeeld het Asfalt, die opbloeien door de contacten die we met ze hebben. Sommige van hen gaan meedoen aan een Alpha cursus en komen tot geloof, pakken de draad van het leven weer op. Anderen hebben voor het eerst een luisterend oor en delen daardoor over moeilijkheden waar ze doorheen gaan. 

Door de relatie die we met de jongeren hebben zie je ze sociaal ontwikkelen, ook naar elkaar toe. Er komen jongens met echt zware vragen naar ons toe, maar dat zijn wel jongens waar we minimaal 1,5 jaar contact mee hebben en relatie opbouwen. Een geweldig voorbeeld is dat ik op een bepaald moment in de snackbar zat van Velserbroek en daar een jongen naar mij toe kwam die ik regelmatig op het Asfalt sprak. Hij zei: ‘wat nou als ik het fout heb en jullie gelijk hebben?’ 

Hij noemde de positiviteit die wij hebben, dat we er altijd zijn, dat we geloof hebben voor alles, zorgde dat hij echt ging nadenken. En dat is een jongen die waarschijnlijk zijn leven lang zwaar werk moet doen, omdat hij de opleidingen niet heeft om andere keuzes te maken. Maar ook hij is op zoek naar hoop, naar liefde en naar zingeving. Van hem had ik het misschien wel niet verwacht, maar ook hij denkt na over wat is de zin van het leven.

Enkele van hen zijn nu bij ons vrijwilliger, of zelf medewerker. Zij delen op de pleinen weer uit vanuit wat hen ontvangen hebben. Het is net als een eikenboom die groeit, waar een eikeltje vanaf valt. Dat eikeltje wordt een zaadje en die ontwikkeld zich weer tot een eigen zelfstandige boom. Het is ontzettend gaaf om dat proces bij jongeren te mogen aanschouwen.’’