Jeanet: “God is er altijd geweest!”

[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Er zijn meer dan 2000 jaren verstreken sinds het opschrijven van de Bijbelverhalen en de wereld is nog geen steek veranderd. Is er nog wel hoop voor ons? Is ‘De Belofte’ niet een illusionaire strohalm waar we ons aan vasthouden?

Een half jaar geleden was het zover en is het woord van God mijn huis binnengetreden: ik heb een Bijbel gekocht! Ik ben zo blij als een kind. Via de stiltemeditatie van het Stadsklooster beland ik in de kerk en een paar dagen later woon ik mijn allereerste kerkdienst bij. Week na week treed ik de kerk binnen om het Woord van God te horen. Waarom? Waarom ga ik naar de kerk? Waarom lees ik de Bijbel? Geen idee. Ik, die altijd alles wil verklaren met feiten, altijd alles eerst overdenk, volg mijn intuïtie en duik in de onzekerheid en de twijfel. Wonderlijk!

Een strijd woedt in mijn hart en in mijn hoofd. Ik zie alleen maar het duister, in mezelf en in de wereld om mij heen. Waar is liefde? Waar is het licht? Ondanks mijn scepsis krijg ik geen genoeg van de diensten en het Woord van God. Ik verlang naar een dagelijkse dienst. En juist op dat moment wordt de gebedsweek in mijn schoot geworpen. Ik slurp alles op. Ik wentel mij in de gebeden, in de kerk en in de wereld van God.

Halverwege de gebedsweek zie ik licht ontsteken in een eenzame man en voel ik het licht om mij heen in het duister van de nacht. Ik voel mij geprezen: ik voel en ervaar God voor de allereerste keer.

God is er altijd geweest, mijn hele leven. Ik zocht niet naar Hem, maar Hij vond mij, keer op keer. Ik was blind, doof en tastte volledig in het duister. Eindelijk, na 60 jaar, zie ik het licht van God en voel ik Hem in de stilte. Ik ben een gezegend mens.

Een paar dagen later kom ik op het dwaalspoor dat God aanwijsbaar is. Mijn prille contact met Hem verdampt zienderogen. Gelukkig, ik ontwaak: ‘Een voorstelling van God? Onmogelijk! God is ongrijpbaar en onzichtbaar als de wind.’ Ik ben zo blij, ik ervaar Hem weer!

Ik geloof nu, dat als wij allen God echt gaan toelaten door ons eigen duister recht in de ogen te durven kijken, er hoop is voor ons. Met deze uitdaging, met mijn groeiend geloof in God, wil ik het licht gaan zien in alle mensen, ook al is het duister in hen nog zo groot. Moeilijk… maar een aardse engel zei mij: “Hoe meer je het licht van God in jezelf ziet, hoe meer het lukt!”

[/column]