Jaeem: “Misschien worden zij een met ons als Bruid van Christus.”

Zijn Nederlandse sponsor ontmoeten, die droom van Jaeem werd werkelijkheid. En met die ontmoeting combineerde hij het delen van zijn getuigenis, zo ook in Haarlem. Hij wil het liefst aan zoveel mogelijk mensen delen over het wonder van zijn bruiloft. ‘’Want God is goed.’’

“Ik wist niet zeker of er iemand op onze bruiloft zou komen,” bekende Jaeem. “Mijn moslimfamilie was nog steeds boos dat ik ervoor had gekozen om christen te worden en een vrouw met een hindoe-achtergrond te nemen. Niemand was blij!’’

Toen Jaeem en zijn toekomstige bruid Manju baden over de complexiteit van hun aanstaande huwelijk, werden ze herinnerd aan de grootsheid van hun God, die in hun levens veel moeilijkere omstandigheden had overwonnen. 

Jaeem was pas zes jaar oud toen zijn ouders stierven. Zijn oudste broer studeerde in de stad en de drie jongere broertjes en zusjes werden naar een oom in hun dorp gestuurd. Een man die, hoewel niet onaardig, zelf erg arm was. Van school was geen sprake: de kinderen moesten werken voor hun levensonderhoud. “Elke dag stuurde hij me erop uit om brandstof te verzamelen,” herinnert Jaeem zich. “Buffelmest, suikerrietbladeren, droge takken uit de jungle. Het was erg zwaar. We hadden alles verloren: onze familie, ons huis, onze hoop.” 

Uiteindelijk besloot Jaeems oudere broer van school te gaan, een baan te zoeken en zijn broers en zussen mee te nemen naar de stad. Opeengepakt in één kamer konden ze de huur nauwelijks betalen. “We moesten allemaal werken,” zei Jaeem. “Toch was er nooit genoeg te eten.’’

Op een dag hoorde zijn oudere broer over een christelijk weeshuis in de stad. Het tehuis zorgde voor meer dan vijftig kinderen, voorzag in basisbehoeften en gaf onderwijs en discipelschap in de wegen van Jezus. Als moslim aarzelde hij, maar ze waren wanhopig. Hij meldde zijn broers en zussen aan en ze werden aangenomen. “De manager en beheerders van het tehuis waren erg aardig,” herinnerde Jaeem zich. “Ze hielden van ons als van hun eigen kinderen. Na verloop van tijd werd het verdriet uit het verleden weggeveegd.” In het weeshuis vond Jaeem wat hij had verloren: familie, thuis en hoop. 

“Ik vond er ook Manju, maar ik wist niet dat ik mijn toekomstige vrouw had gevonden.” Dagelijkse toewijding en zondagse diensten stelden de kinderen bloot aan het evangelie en Jaeem begon te begrijpen dat hij niet per ongeluk in dit weeshuis terecht was gekomen.
“Op mijn twaalfde verjaardag sprak God tot mij uit Jesaja 60:1: ‘Sta op, schitter, want je licht is gekomen en over jou schijnt de luister van de Heer.’ Op dat moment wist ik dat ik voor Hem wilde werken.” 

Toen hij volwassen werd, ging Jaeem computertechniek studeren. Tijdens zijn studie diende hij bij Campus Crusade for Christ, waar hij met zijn medestudenten graag het evangelie verkondigde. Het was daar dat hij het kleine meisje tegenkwam dat hij ooit in het weeshuis had gekend, verbaasd dat ze was uitgegroeid tot een mooie jonge vrouw en blij dat de aantrekkingskracht wederzijds was. Na zijn afstuderen ging Jaeem fulltime werken voor het grootste telecommunicatiebedrijf van zijn land, terwijl Manju hem aanmoedigde.
Het was een klassiek succesverhaal, met een sprookjesachtige romance erbij, maar Jaeem verloor zijn nederige wortels nooit uit het oog.

“Ik koos ervoor om samen te leven met enkele andere volwassen kinderen uit het weeshuis,” vertelde hij. “Ik deed mijn best om een goed voorbeeld te zijn, door hen aan te moedigen naar de kerk te gaan en betrokken te raken.” Jaeem deed dit door in zijn kerk als jeugdleider te dienen, en het was dit werk dat hem zijn eigen tekortkomingen deed inzien.

 “Ik bleef bidden voor een kans om theologische studies te doen,” zei hij. “Toen gebeurde het. Ik kreeg de kans om via afstandsonderwijs een universitaire opleiding te volgen aan een bijbelschool. Ik was zo dankbaar!” Zijn dankbaarheid werd echter wat gespannen toen de toenemende eisen van zijn baan studeren bijna onmogelijk maakten. Hij riep God aan en zijn gebeden werden verhoord toen hij een baan kreeg aangeboden bij een non-profitorganisatie die zich bezighoudt met gemeenschapsontwikkeling voor de armen. Ze namen hem niet alleen in dienst, maar betaalden ook zijn collegegeld. Binnen twee jaar werd hij ingezegend, werkte hij als pastor en plande hij zijn huwelijk. Het leek een perfect einde van het verhaal.

“Toen drong het tot me door,” zei Jaeem. “Hoe zit het met mijn broers? En mijn zus? Ze waren nog steeds boos dat ik christen was. Ze wilden dat ik tot inkeer zou komen, een leuk moslimmeisje zou zoeken en me zou vestigen. Nu trouwde ik met een meisje uit een hindoefamilie, en ik had een uitstekende baan opgegeven om dominee te worden!’’

Samen met Manju voelden ze dat God hen leidde om een huwelijksceremonie te ontwerpen die beide kanten van de familie een blik in het hart van God zou gunnen. “Op een dag zal er een bruiloft zijn in de hemel, de bruiloft van het Lam van God met zijn Kerk. Daar zullen mensen uit alle volken de grote, inclusieve liefde zien die God voor ons heeft. We vroegen ons af hoe we hen konden helpen om daar nu, op onze bruiloft, iets van te zien.”
Jaeem en Manju creëerden een ceremonie die aspecten van zowel de hindoeïstische als de moslimtraditie eerde, zonder afbreuk te doen aan een duidelijke en gedurfde verklaring van hun christelijk geloof. Familieleden waren betoverd. 

“Sinds die dag zeggen onze beide families dat we het juiste pad hebben gekozen. Ook al zijn ze nog niet tot geloof in Jezus gekomen, ze nodigen ons altijd uit om mee te praten over hun belangrijke beslissingen en vragen om onze gebeden als ze het moeilijk hebben. Dit geeft ons grote bemoediging en vreugde. Zij kwamen op onze bruiloft, dus wie weet? Misschien komen zij ook naar de bruiloft van Jezus, waar ook zij één mogen zijn met ons als de Bruid van Christus.”

Jaeem en Manju zijn nog steeds in dienst van dezelfde christelijke organisatie en verzorgen discipelschaps- en mkb-trainingen voor kerken die verbonden zijn aan een project dat Awakening House heet. Ze hebben een dochter en een tweeling.