Demi Ruiz: “God liet mij in twee dromen een levensbedreigende situatie zien.”

[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

“Proef, en geniet van de goedheid van de Heer. Gelukkig de mens die bij Hem schuilt.”
Spreuken 34:9

In haar studententijd komt Aerdenhoutse Demi van der Pal in aanraking met het geloof. “God heeft me uit de duisternis getrokken om in Zijn pad van licht te wandelen.” Na haar studie gaat ze op een DTS naar Guatemala en vervolgens volgt ze de WISE school (profetie, aanbidding en evangelisatie) in Mexico. Daar leert ze ook haar huidige man Erick Ruiz kennen.

Na enkele outreaches in Latijns-Amerika zijn ze inmiddels weer terug in Nicaragua en werken ze hier fulltime bij YWAM (Jeugd met een Opdracht). Een van de grootste bedieningen daar is de Bijbelschool. Ze helpen hier jongeren en volwassenen God te ontmoeten en geven daarnaast les op een basisschool.

Ze hebben hier inmiddels ook in het adoptieproces van een 14-jarige jongen en zijn 10-jarig zusje: van pasgetrouwd stel naar Papi en Mami van twee pubers. Demi zegt hierover: “Wij geloven dat zij een van de redenen zijn dat we in Nicaragua zijn,  zodat wij voor hen als een veilige haven kunnen zijn. Er is een hele weg te gaan, want ze hadden en hebben nog steeds een onwijs moeilijke jeugd. Hun moeder is overleden en hun vader wil niets van ze weten, ze hebben regelmatig een respectloze denkwijze en gedrag en puberen ook nog eens. Met heel veel liefde en geduld zien we gelukkig al een hoop veranderingen!”

Demi en Erick hebben met uitdagingen te maken. Demi had cysten op haar eierstokken waardoor het moeilijk zou zijn om zwanger te worden. Echter mocht ze door een wonder van God zwanger worden van een meisje. “In het begin voelde ik me erg ziek, heel misselijk en mijn emoties vlogen door alle hormonen van hot naar her. Bij de 13-weken echo zag alles er gelukkig perfect uit en we hoefden pas bij 21 weken weer terug te komen op controle. Ik voelde me vanaf toen ook een heel stuk beter: ik had weer energie en voelde me fitter.

In week 17, toen het dus nog een maand zou duren voor ik op controle hoefde te komen, kreeg ik ’s nachts twee dromen die ik niet kon negeren. In de dromen was ik iets aan het doen, wat ik als zwangere vrouw absoluut niet mocht doen. In een van de dromen was ik bijvoorbeeld in een achtbaan gegaan, waarna het personeel gelijk naar me toe kwam rennen om te zeggen dat ik de baby in mijn buik moest laten controleren. Ik dacht eerst dat het gewoon een droom was, maar na de tweede droom voelde ik dat God me iets duidelijk wilde maken. De volgende dag zijn we dus gelijk een echo gaan maken, waarop direct te zien was dat het niet goed was. Het vruchtwater van de baby was helemaal besmet geraakt met een grote infectie. Zo’n infectie komt weinig voor en zorgt in bijna alle gevallen voor het spontaan breken van de vliezen en een voortijdige bevalling. Dat zou de kleine met bijna 18 weken nooit hebben overleefd. Ook bleek een hersenhelft gevuld te zijn met vocht.”

Er moest direct gehandeld worden en Demi kreeg gelijk een lading antibiotica voorgeschreven. “Hoewel het zó duidelijk was dat God ons gewaarschuwd had zodat we nog op tijd konden handelen, waren we erg verdrietig, want het was zo onzeker wat er zou gaan gebeuren. We zeiden tegen God: ‘Dit is in Uw handen.’ Daarna deelden we het nieuws met familie en goede vrienden, zodat zij met ons mee konden bidden. We voelden ons erg gesteund door de vele gebeden voor onze kleine baby.

Twee weken later gingen we naar de hoofdstad Managua, waar we een specialist hadden gevonden die deze infectie eerder had gezien. De infectie was minder geworden en de beide hersenhelften van de kleine waren helemaal normaal. De dokter zei dat ze een gezonde en perfecte baby zag.”

Bij een nieuwe controle twee weken later bleek de infectie helemaal weg te zijn. “We zijn God zó dankbaar. Als Hij ons niet gewaarschuwd zou hebben door die dromen, zou de infectie een maand lang de tijd hebben gehad om verder door te groeien, dan zou het allemaal waarschijnlijk te laat zijn geweest. We moeten nu onder controle blijven om verder te kijken hoe het met de kleine blijft gaan, maar alle glorie aan God! We hopen ook dat ons getuigenis iedereen kan bemoedigen om in God te geloven. Om te geloven dat Hij betrokken wil zijn in jouw leven. Wat jouw situatie ook is, Hij is altijd aan jouw zijde en Hij wil je altijd helpen.”

[/column]