Carst Terhorst: “Ik beleef God door de mensen en door de natuur.”

[column width=”1/1″ last=”true” title=”” title_type=”single” animation=”none” implicit=”true”]

Carst Terhorst is bijna 70 jaar en heeft in de afgelopen zomer drie maanden in een mosjav (een soort kibboets) in Nes Ammim in Israël gewerkt.

“Ik heb als kind een gereformeerde opvoeding gehad in Amsterdam. Toen ik acht was had ik een vriendinnetje dat vertelde over de Sjabbat, dat ze dan kaarsen aanstaken en dat ze snoep kreeg. Dat wilde ik ook wel; ik vroeg aan mijn moeder waarom wij niet Joods waren. Toen is mijn fascinatie voor het Jodendom gewekt.

Ik ben vrijwilliger in het Joodse kwartier in Amsterdam. Hier in Nederland voel ik me onmachtig, wat kun je doen aan de narigheid in de wereld? Als ik daar in Israël ben, kan ik iets meer doen. De mosjav, waar ik drie maanden als afwasser in de keuken heb gewerkt, is een conferentieoord, een vredesdorp waar bijvoorbeeld Palestijnse en Joodse jongeren onder leiding van een coach met elkaar in gesprek gaan. Zij hebben nooit iets over elkaars verleden geleerd en komen daar met elkaar in contact. Vanuit de Godservaring die ik in Nes Ammim heb gehad, de vrede die ik daar ervaren heb, heb ik ook een lied geschreven.

Ik voel me heel erg thuis bij de Joodse religie, ze vieren hun religie echt. Op Sjabbat in Israël staat alles stil, rijden er geen bussen, zijn baas en arbeider aan elkaar gelijk, en worden de kinderen gezegend. Ik heb in Israël bij mensen thuis de Sjabbat mogen meevieren en meegemaakt dat een 9-jarig jongetje de zegen zong over het brood, prachtig was dat. Het feestelijke van de Joodse religie vind ik heel fijn, en de melodieën zijn van een geweldige schoonheid. Na de maaltijd nemen de mensen met weemoed afscheid van de Sjabbat.

Vanaf mijn 14^e gingen we niet meer naar de kerk. Sinds 2017 kom ik wel weer in de kerk. Vanuit mijn jeugd herinnerde ik me de aardige mensen uit de kerk en ik ben er inderdaad heel warm ontvangen. In de kerk merk ik dat het vergeleken bij het Jodendom soms iets minder over vieren gaat en soms iets meer over schuldbewust zijn. In de opwekkingsliederen bemerk ik wel veel vreugde. Ik merk ook in de gesprekken die ik als pastoraal medewerker voer, dat mensen, vooral jongeren, meer vreugde nodig hebben.

Ik beleef God door de mensen en door de natuur, in alles wat goed gaat. Als je de ‘e’ uit goed weghaalt heb je God. Ik streef naar het goede. In de bijbel gaat het erom dat je vergeeft, dat je geen mensen verstoot, dat je oplichters uit de boom haalt en de ruimte geeft. Ik denk dat de Bijbel vraagt om die goede dingen naar onze realiteit te vertalen.

Ik vier het leven, iedere dag is een avontuur. Ik heb mijn kerstboom in het buurtcentrum in Haarlem neergezet. Ik heb de bezoekers gevraagd om er iets in te hangen dat One Love voor hen betekent. Dat is God voor mij, dat ik op het idee ben gekomen om dat te doen.”

Carst is al weer druk bezig zijn volgende Israëlreis te plannen. Hij hoopt er in april 2023 te zijn om de 75^e Onafhankelijkheidsdag van Israël mee te vieren en dan een aantal maanden in Jeruzalem met meervoudig gehandicapten te werken bij organisatie Elwyn.

[/column]