Geprezen om zijn nederigheid en oog voor de mensen.

Op Tweede Paasdag is paus Franciscus overleden. Veel katholieke broers en zussen zijn door zijn heengaan geraakt. In algemene zin werd hij wel beschouwd als paus van het volk. Hij leefde sober en bekommerde zich om de armen. Onophoudelijk pleitte hij voor vrede, zette hij zich af tegen ‘economisch kolonialisme en doorgeslagen kapitalisme’ en hekelde hij de ongelijkheid in de wereld. Ook zette Franciscus zich in voor het klimaat. Hierdoor verwierf hij wereldwijd populariteit, ook buiten de muren van de katholieke kerk.

Een dag eerder, op Eerste Paasdag, heeft hij nog zijn laatste paasboodschap laten uitspreken, zelf was hij hiervoor te zwak. Het was zijn laatste – indrukwekkende – boodschap aan de wereld. Hij eindigde met de volgende woorden. “De Heer leeft nu voor altijd en Hij vervult ons met de zekerheid dat ook wij geroepen zijn om deel te hebben aan het leven dat geen einde kent, wanneer het gedreun van wapens en het geluid van de dood niet meer zullen klinken. Laten we ons aan Hem toevertrouwen, want Hij alleen maakt alle dingen nieuw.”

Verder schreef hij in zijn boodschap dat de liefde heeft gezegevierd over de haat, het licht over de duisternis en de waarheid over de leugen. Vergeving heeft overwonnen op wraak. Het kwaad is niet verdwenen, het zal tot het einde der tijden blijven, maar het heeft niet langer het laatste woorden. Het heeft geen macht over wie de genade van Pasen aanvaarden.
“In het lijden en sterven van Jezus heeft God al het kwaad van deze wereld op Zich genomen en het in Zijn oneindige barmhartigheid overwonnen. De duivelse trots, die het menselijk hart vergiftigt en geweld en corruptie zaait, is ontworteld. Het Lam van God heeft overwonnen. Dus kunnen we vol vreugde uitroepen: ‘Christus, mijn hoop, is verrezen! Halleluja!’ In het licht van dit gebeuren is hoop geen illusie meer, het is een uitdaging; zij misleidt niet maar geeft kracht.

Allen die hun hoop op God stellen, leggen hun zwakke handen in Gods sterke en machtige hand. Samen met de opgestane Jezus worden zij pelgrims van de hoop [thema van het Heilig Jaar], getuigen van de overwinning van de liefde en van de ontwapenende kracht van het Leven.
Christus is opgestaan! Die woorden omvatten de zin van ons bestaan. Wij zijn gemaakt om te leven, niet voor de dood. Pasen is het feest van het leven.”

Hierna gaat de paus nog in op de kwetsbaren, de gemarginaliseerden en de migranten. Hij roept ons allemaal op om ons vertrouwen in anderen te hernieuwen, ook in hen die anders zijn dan wij of die uit verre landen komen met onbekende gebruiken, levenswijzen en ideeën. Wij zijn immers allemaal kinderen van God. Ook is er geen vrede mogelijk zonder vrijheid van meningsuiting en respect voor de opvattingen van anderen. Pasen spoort ons aan om zorg te dragen voor elkaar en om onze onderlinge solidariteit te versterken. Maar Pasen spoort ook aan om de muren af te breken die verdeling veroorzaken en grote politieke en economische gevolgen hebben.

Verschillende theologen noemen de paus een bruggenbouwer, iemand met niet alleen een hart voor migranten en vluchtelingen maar voor alle mensen die er in de samenleving niet helemaal bij horen, zoals armen en kwetsbaren. Velen heeft hij geïnspireerd om meer barmhartig te zijn. En hij was altijd menselijk, ondanks zijn hoge functie binnen de katholieke kerk. In onze wereld hebben we leiders nodig zoals Franciscus dat was. Iemand die mensen wereldwijd weet te verbinden.

Donderdagavond 24 april zal er te ere van de paus een heilige requiemmis in de St. Bavokathedraal worden opgedragen. Deze mis begint om 19:30 uur en de ingang van de kathedraal is aan de noordzijde.

Lees hier een in memoriam geschreven door Jan Wolsheimer, directeur van CAMA Zending.